توضیحات
روابط اجتماعی در اسلام (به ضمیمۀ چند رسالۀ دیگر)
اسلام که دینی فطری است، به راه و رسم خلقت میرود و زندگی اجتماعی و روابط سالم برخاسته از آن را ارج مینهد و بدینسان به همۀ جنبههای وجودی انسان پاسخ میدهد. اساساً یکی از ملاکهای سنجش دین فطری، اجتماعی بودن آن است. چگونگی روابط اجتماعی در اسلام و پی بردن به ماهیت و بایستگی آن، از بحثهای بسیار دقیقی است که متفکر بزرگ اسلامی، علامۀ طباطبایی در تفسیر «المیزان» آوردهاند.
این کتاب ترجمۀ بخشى از كتاب چاپنشدۀ «أشعة القرآن»، تقريرات محمدجواد حجتى کرمانى از جلسات تفسيرى علامۀ طباطبائى است كه به همت سيد هادى خسروشاهى، منتشر شده و به بررسى چگونگى روابط اجتماعى در اسلام و پى بردن به ماهيت و بايستگى آن پرداخته است.
آنچه باعث اهميت كتاب شده، آن است كه اين اثر، با استناد به ديدگاههاى دينى، به تبيين موضوعات اجتماعى و راهكارهاى حفاظت از بنيانهاى جامعۀ اسلامى پرداخته است.
كتاب با دو مقدمه از آقاى خسروشاهى و حجتى کرمانى در بيان نكاتى پيرامون اثر و نحوۀ ترجمۀ آن و يك مقاله بهعنوان مقدمۀ كتاب از آقای حجتى کرمانى، آغاز شده و مباحث در پانزده فصل، بهضميمۀ چهار رساله (جبر و تفویض، معجزه، تقلید و پیروی از خرافات، محکم و متشابه و تأویل در قرآن) كه در زمان حيات علامه، در نشريات مختلف چاپ شده بود و اكنون بهصورت كتاب منتشر مىشود، تنظيم يافته است.
اين اثر در تقرير بخشى از مقاصد اجتماعى آيين مقدس اسلام و بهعنوان ترجمه قسمتى از تفسير الميزان، با قلم روان و توانايى نگاشته شده و مطالب آن با بيانى زيبا و شيوا، به رشتۀ تحرير درآمده است و نویسنده در آن، به مباحث مختلفى در رابطه با ديدگاه اسلام در روابط اجتماعى از جمله توجه خاص اسلام به جامعه، معناى آزادى در اسلام و راه تحول و تكامل جامعۀ اسلامى پرداخته است.