توضیحات
رسائل قیصری
شرف الدین داوود بن محمود قیصری، که شرح فصوص الحکم او زبانزد است، از شاگردان شیخ عبدالرزاق کاشانی بود. وی پس از وفات شیخ عبدالرزاق به سال ۷۳۶ هجری، به مصر رفت و در ۷۵۱ هجری در همانجا در گذشت. قیصری در زمرۀ شارحان و پیروان اندیشۀ عرفانی ابن عربی است. وی افزون بر شرح فصوص الحکم، رسالههای مستقل عرفانی نیز به نگارش درآورده است.
کتاب حاضر گردآمدۀ سه رساله از وی است به نامهای:
- التوحید و النبوة و الولایة
- اساس الوحدانیة و مبنی الفردانیة
- نهایة البیان فی درایة الزمان
در رسالۀ اوّل در مورد وجود الهی و اسماء و صفات او، راه وصول به اصول و جمع و توحید و مراتب آن شرحی اجمالی آمده است.
رساله دوم به شرح ماهیت وحدت و کثرت، اقسام وحدت، وحدت حقتعالی و بازگشت جملگی وحدتهای عالم هستی به وحدت اوحدی پرداخته است.
در رساله سوم به ماهیت و حقیقت زمان، وجود زمان و ازلی و ابدی بودن آن، تقسیم زمان به اکنون، ساعت و روز، روزهای بزرگ الهی و ربّانی و روزهای کوچک عالم هستی اشاره شده است.