توضیحات
لمعات فخرالدین عراقی
کتاب عرفانی لمعات، تألیف شیخ فخرالدین ابراهیم همدانی معروف به فخرالدین عراقی، شاعر و عارف نامی قرن هفتم هجری قمری است. این کتاب مشتمل است بر بیست و هشت لمعه و هر لمعه دارای تعدادی نثر و شعر عرفانی است.
این کتاب با موضوعیت عرفان اسلامی نگارش یافته و شرح عرفانی بر مبنای عشق الهی است و مراتب سیر عرفانی را بیان کرده است.
لمعات از شاهکارهای بسیار بلند عرفانی در قرن هفتم هجری است که فخرالدین عراقی با غواصی خود در دریای بیکران توحید و مکاشفه، گوهرهایی بدست آورده و آنها را در طی لمعاتی به رشته تحریر کشیده است. وی پس از خواندن فصوص الحکم در نزد صدرالدین قونوی، آن را بر طبق فصهای بیست و هفت گانه فصوص بر بیست و هفت (و با اختلاف برخی نسخ بیست و هشت) لمعه با نثری بسیار زیبا با آمیختگیهایی از عرفان علمی بنا نهاده و به مشتاقان حضرت احدیت و والهان جمال ربوبیت هدیه نموده است.
اصل کتاب لمعات بر مبحث عشق قرار دارد و عشق خود موضوع تصوف و عرفان است و عارفان را نظر چنین است که هر کس معنی عشق را نفهمیده در جهان هیچ چیز ندانسته و بلکه عارف تا عاشق نشود عارف نمیشود؛ ولی نکته قابل توجه در اینجا این است که عارف حقیقی مظاهر را وسیله عروج و رسیدن به معشوق حقیقی که حق جل و علا است میداند و همگی آنها وسیله دانسته و هیچکدام را هدف نمیداند.
این کتاب چون با زبان فطرت انسانی سخن میگوید، خواننده مشتاق اگر معانی بلند آن را هم ادراک ننماید، کلیات آن را در باطن خود با حقیقت منطبق مییابد و هر چه باید دریابد درمیبابد. اگر سخن از عاشق و معشوق سخن به میان میآورد، بیان از رابطه خلق و حق میکند، و چون تجلیات حق را در موجودات عنوان مینماید، تعبیر از تقلبات درون عاشق از نگاه و سخن و عشوه و ناز معشوق مینماید.
