توضیحات
علوم اسراری (ناگفتههایی از حیات عرفانی عالم ربانی جناب سید موسی زرآبادی قزوینی و شاگردانش)، به انضمام شرح جُنّة الاسماء و لوح محفوظ استاد حافظیان
مکانت و جایگاه عالم و دانشوران دینی در دین مبین اسلام بسیار والا است و روایات بسیاری در تجلیل و بزرگداشت دانشمند و محقق از رسول گرامی اسلامی و نیز ائمۀ اطهار علیهم السلام شرف صدور یافته است. در این میان جایگاه عالم عامل و دانشمند پرهیزگار که به دانستههای خود عمل میکند، برتر از همگان میباشد؛ زیرا در پرتو اینگونه افراد است که جامعه راه صلاح و سداد را میپیماید. تاریخ اسلام و تشیع، مشحون از اینگونه عالمان و دانشوران است که همانند ستارگانی درخشان آسمان معرفت را نورافشانی میکنند.
یکی از این علما و دانشمندان پرهیزگار که علم و عمل را با یکدیگر قرین ساخته، عارف صمدانی، عالم ربّانی و نابغۀ علوم محتجبه، حضرت آقا سید موسی زرآبادی قدس سرّه است که قلم از شرح سجایا و صفات و برجستگیهای وی قاصر است و به قول معروف:
یک قلم خواهم به پهنای فلک
تا کنم توصیف آن رشک ملک
اما به دلایل گوناگون، جنبههای مختلف علمی و عملی وی ناشناخته باقی مانده، اگرچه در سالهای اخیر با نگارش کتبی چون مکتب تفکیک از استاد محمدرضا حکیمی، دانای اسرار از خانم سیده فاطمه موسوی و سیمرغ قاف عشق از آقای محمدرضا بندرچی تا حدودی این کاستی جبران شده و بخشهایی از زندگی این علامه ذوفنون روشن گشته، ولی همچنان زوایای دیگر این دانشور ربّانی ناشناخته باقی مانده است، خصوصاً اینکه در دیدگاه عامه، وی تنها به کشف و کرامات و تقوا شناخته شده و از جنبههای علمی وی غفلت شده است.
بهانۀ نوشته پیش رو نیز این بود که در شهریور ماه سال ۱۳۹۳ به همت گروهی از علاقمندان همایشی برای بزرگداشت این عارف الهی در دارالمؤمنین قزوین برپا گردید که طی آن سخنوران دانشور و نویسندگان مدقّق پیرامون این دانای راز سخن گفته و نوشتند که مجموعۀ آنها در کتاب سیمرغ قاف عشق که به عنوان یادنامه این همایش منتشر گردید درج شده است.
در این نوشتار که حاوی چهار فصل است، تنها مبحث علوم محتجبۀ سید مورد کنکاش قرار گرفته است که همگی متکی به نوشتههای برجا مانده از وی و شاگردانش بوده یا از استادانی که محضر پرفیض وی را درک کردهاند استماع شده است.
در فصل اول مطالبی که مربوط به خود جناب سیّد موسی است نگاشته شده است.
در فصل دوم مطالبی از شاگردان جناب سیّد موسی زرآبادی همچون حاج شیخ مجتبی قزوینی، حاج سیّد ابوالحسن حافظیان، سید محمد تقی معصومی اشکوری، حاج سیّد مرتضی حاج سید جوادی، حاج میرزا علی اکبر معلم دامغانی و نیز شاگرد شاگردان وی مثل مرحوم حاج سیّد مهدی میرزایی و فرزندان بزرگوار سید، مرحومان حاج سیّد جلیل و حاج سیّد خلیل زرآبادی نقل شده است.
در فصل سوم و چهارم نیز پیرامون دو اثر بازمانده از سیّد ابوالحسن حافظیان یعنی لوح محفوظ و لوح جُنَّةُ الاسماء و شرح محتوای آنها بحث شده است.