توضیحات
سفر در تصوف و عرفان با تکیه بر منابع اسلامی و امهات متون عرفانی
تحقیقی درباره اهمیت و جایگاه سفر در فرهنگ اسلامی به خصوص در عرفان و تصوف اسلامی با استناد به مهمترین کتب عرفانی است. از دیدگاه نویسندگان، سفر و سیر و سلوک عرفانی مهمترین بخش این جریان مهم فکری است؛ چون در نگاه عارفانه، زندگی عبارت از سلوک تدریجی آدمی از نقص به کمال و از خاک به افلاک است.
در عرفان اسلامی، سفر جسمانی از جمله مستحسنات شمرده شده و برای آن تاثیر فوق العاده در پرورش و کمال روحی انسان قائل شدهاند. بی تردید تاکید عرفا بر سفر، ریشه در آموزههای اسلامی و تعالیم قرآنی دارد که بارها انسان را به سیر و سلوک در آفاق و انفس و عبرت اندوزی از سرنوشت دیگران دعوت نموده است. مهمترین نتایج تحقیقات به این شرح است: بین سلوک عارفانه و سفر تناسبهای زیادی وجود دارد. از نظر منازل، زاد راه، مرکب، نیاز به راهنما و… بین سفر جسمانی و سفر روحانی تناسبهای متعدد وجود دارد.
بسیاری از اصطلاحات و نهادهای صوفیانه بر ارتباط با مفهوم سفر شکل گرفته است، زیرا به اعتقاد عرفا زندگی چه در بعد جسمانی و چه بعد معنوی چیزی جز یک سفر هدفدار نیست.
بهرهبردن از مهمترین منابع علوم اسلامی به خصوص کتب عرفانی از مهمترین ویژگیهای این تحقیق است. نویسندگان به استناد به ۱۷۰ کتاب مهم علوم اسلامی توانستهاند که به خوبی از عهده این تحقیق برآیند و جایگاه سفر در فرهنگ اسلامی را ترسیم نمایند.