توضیحات
ادب و عرفان در آثار باباطاهر عریان
در آسمان ادب و عرفان اسلامی ستارگان درخشانی‌اند که پرتو نورشان همه جا را فرا گرفته است و فیض ولایت وجودشان تشنگان بسیاری را سیراب نموده است. در این میان قدوة العارفین، باباطاهر همدانی از جایگاه ویژه ای برخودار است.
آنچه او را در این بین ممتاز می‌نماید زبان عامه‌پسند اوست که نکات عمیق و لطایف دقیق عرفانی و اخلاقی را در قالبی مردمی همچون فهلویات می‌سراید و نیز مسائل عرفانی را در عباراتی کوتاه و بی‌پیرایه و بی‌تکلف در قالب کلمات قصار بیان می‌نماید.
این پژوهش جهت نمایاندن این شخصیت بزرگ قرون چهارم و پنجم هجری به شناساندن دو بعد از ابعاد برجسته، یعنی ادب و عرفان در آثار ایشان پرداخته است؛ لذا ابتدا به بررسی تجلی ادب و عرفان در کلمات قصار باباطاهر و آنگاه به بررسی تجلی ادب و عرفان در دوبیتی‌های ایشان وارد شده و دستاوردهای دل‌انگیزی بدست آورده است.
بررسی و پژوهش اندیشه‌های عرفانی در باب زمینه‌ها و ریشه‌های عرفانی قرن باباطاهر که عصر سلطۀ سلاطین عباسی و سلاطین غزنوی و عصر ترکان سلجوقی بود، خود نیز رهاوردهای شورانگیزی به همراه دارد؛ رهاوردی که دل هر خردمند دردمندی را سخت می‌فشارد و او را با دردها و نواهای باباطاهر همنوا می‌گرداند تا آنجا که شاید آدمی بتواند دریابد که چرا بابای عارف عاشق و این سوخته دل صادق، بیشتر عمر خود را به تنهایی در خارج شهر و در کوه و دشت و بیابان آواره و سرگردان بوده است.
