توضیحات
ادبستان الهی (شرح رسالۀ ادب مع الله علامه حسنزادۀ آملی)
کتاب حاضر، شرحی است بر رساله ادب مع الله، نوشتۀ علامه حسن حسنزادۀ آملی که متن این رساله به عنوان فصلی از کتاب نورٌ علی نور در ذکر و ذاکر و مذکور است.
خوانندگان عزیز در این کتاب علاوه بر اینکه با آداب نیایش و حضور در پیشگاه الهی آشنا میشوند، به فلسفه و حکمت این آداب و حضور پی میبرند و همین معرفت باعث میشود اهتمام بیشتری به دعا کردن و حضور در پیشگاه الهی داشته باشند.
ساختار کتاب ادبستان الهی در هفت بخش طراحی شده است که شارح محترم هر بخش را به عنوان «قلم» نامگذاری کرده است که بدین قرارند:
- یکم: حضور قلب در مناجات
- قلم دوم: تصرف به اذن خداوند
- قلم سوم: فزونطلبی در دعا
- قلم چهارم: دعا با اسماء الهی
- قلم پنجم: تقوا در ادب مع الله
- قلم ششم: تجاوز از حریم دعا
- قلم هفتم: تعظیم اسماء الله
در پیشگفتار کتاب آمده است:
عارفی را گفتند: شب را دوست تر داری یا روز را؟ گفت: همین را، همان را. گفتند: صاحبدلان، پیاله از جام سحر گیرند و با شب مانوسترند! گفت: عاشقانههای تجلیات خدا را در روز همان قدر بینم که در شب.
آری، آن حقیقی که طائر قدسی جان را به چنان توحیدی میرساند که معشوق لایزال را در اول و آخر و ظاهر و باطن عالم مشاهده میکند، «ادب در پیشگاه الهی» است.
ادب همان طریقتی است که بلبل جان را در قفس تن به التهات درآورده و او را مهیای پرواز میکند.
ادب همان آئین نام آشنای دل است که آدمی را به کوی یار محرم میسازد و در بزم طرب به چنان عروجی آسمانی میرساندش که ملائک مقرب در حسرت نیل بدان اشک ریزانند.
ادب، جرعهای از میکدۀ عشق است که لذت همنشینی با عنقا را دوصد چندان میسازد.
و به راستی آن را که در ادبستان الهی تحصیل نکرده است و دفتر دل را به سرمشق عشق و ادب مزین نساخته است، چه طرفی از علم و عمل بسته است؟
پس ای همرازم! چون بر لوح دل، نقش زرین ادب زنی، به عیان بینی که نگارههای علم و عملت، قدر و منزلت یافته و بارور شدهاند.